De geschiedenis van de computer begint met rekenen. Mensen proberen altijd hulpmiddelen te ontwikkelen voor berekeningen die niet uit het hoofd kan worden gedaan. 1 van de eerste manieren was de kerfstok, hierna werd het telraam uitgevonden. De berekeningen werden moeilijker, dus er moest een nieuwe manier komen om het allemaal makkelijker te maken. Het was nog steeds niet de beurt van de geliefde computer. Men ontwikkelde de tabel met hulp gegevens.

Charles Babbage was een wiskundige, die erg geïnteresseerd was in de astronomie. De tabellen zaten veel fouten in. Babbage vroeg zich af of het ook machinaal kan worden berekend. Hij begon aan de bouw van de machine(differentiemachine) in 1822. De bouw van de machine viel niet mee. De machine werkte mechanisch en de tandwieltechniek was nog niet geavanceerd genoeg om tot een goed resultaat te komen. Verder veranderde hij steeds het ontwerp van de machine.

In 1833 kwam hij met de analytische machine. Deze machine kan met invoer van ponskaarten wiskundige berekeningen uitvoeren. De machine bestond toen nog alleen maar op papier en Babbage ging op zoek naar iemand die zijn idee een realiteit kan maken. Hij vond Ada Augusta, een amateur wiskundige. Ada schreef reeksen instructies voor de analytische machine, ze ontwikkelde onder andere de subroutine herkende de waarden en dacht al na over de voorwaardelijke sprongroutine; zij was dus de eerste programmeur. Helaas heeft Babbage ook deze machine nooit kunnen afmaken.

Eind de 19de eeuw bouwde Herman Hollerith telmachines die samenwerkten op basis van invoer van ponskaarten.

In 1938 werd pas de eerste computer gemaakt door Konrad Zuse. Maar daar zullen we het een andere keer over hebben.